Extinction voor Xbox One, ontwikkeld door Iron Galaxy Studios en uitgegeven door Modus Games, roept een nostalgische aantrekkingskracht op met zijn premisse van een van de laatste Sentinels ter wereld te zijn, die vecht tegen de genadeloze Ravenii. Als doorgewinterde retro gamer is het onmogelijk om de intrigerende concept van het spel en het potentieel om een klassieke game-ervaring te bieden, te negeren.
Maar bij nadere inspectie blijkt dat Extinction een teleurstelling is die de hele ervaring doordringt. Qua gameplay voelt Extinction als een gemiste kans om de nostalgische glans van klassieke games nieuw leven in te blazen. De gevechtsmechanismen, hoewel aanvankelijk veelbelovend, worden al snel repetitief en missen variatie. De eentonigheid van het bestrijden van golf na golf van onderscheidende vijanden maakt al snel het ooit veelbelovende enthousiasme dof.
Bovendien biedt het uitgestrekte platteland, hoewel visueel aantrekkelijk met zijn pittoreske landschappen, niet de diepte en verkenning die doet denken aan klassieke games. De wereld voelt oppervlakkig aan en ontbeert betekenisvolle interacties of beloningen, waardoor spelers hunkeren naar meer inhoud.
Helaas gaan de tekortkomingen verder dan alleen gameplaymechanismen. Het verhaal in Extinction ontbeert de diepte en onderdompeling waar retro gaming enthousiastelingen naar snakken. Het verhaal weet spelers niet op een betekenisvol niveau te boeien, waardoor de speler zich losgekoppeld voelt van de reis van de protagonist. Het gebrek aan karakterontwikkeling en emotionele betrokkenheid belemmert het potentieel voor nostalgisch verhaalvertelling dat het spel naar nieuwe hoogten had kunnen tillen.
Hoewel Extinction probeert de essentie van retro gaming vast te leggen met zijn nostalgische premisse en visuele aantrekkingskracht, slaagt het er niet in een authentieke en meeslepende ervaring te leveren. Ondanks zijn tekortkomingen zijn er enkele veelbelovende elementen binnen het spel die het een waardevolle hommage aan de geliefde klassiekers van weleer hadden kunnen maken. Als alleen de ontwikkelaars deze elementen effectiever hadden benut, had Extinction een krachtige lofzang kunnen zijn op de geliefde retro games uit het verleden.
Concluderend is Extinction voor Xbox One een spel dat probeert de geest van het retro gamen vast te leggen, maar uiteindelijk in zijn uitvoering tekort schiet. Van repetitieve gameplaymechanismen tot een zwak verhaal, het spel voldoet niet aan de verwachtingen van doorgewinterde liefhebbers. Hoewel er momenten zijn van visuele pracht en nostalgische charme, worden deze overschaduwd door het algehele gebrek aan diepgang en inhoud. Retro gamers kunnen enige vluchtige genoegdoening vinden in zijn functies, maar over het algemeen slaagt Extinction er niet in om de authentieke en meeslepende ervaring te bieden die het belooft.
