Lost Sphear voor de Switch, uitgegeven door Square Enix en ontwikkeld door Tokyo RPG Factory, biedt een nostalgische ervaring die het hart van klassieke RPG's probeert te vangen. Als doorgewinterde retro gamer is het altijd spannend om een moderne game te zien die eer betoont aan het gouden tijdperk van gaming. Echter, hoewel Lost Sphear zeker nostalgie oproept met zijn pixel art graphics en turn-based gevechten, schiet het tekort op verschillende belangrijke punten, wat resulteert in een enigszins teleurstellende ervaring.
Een aspect dat meteen opvalt is de prachtige pixel art stijl van het spel. De beelden doen denken aan het 16-bit tijdperk, vergelijkbaar met geliefde klassiekers zoals Chrono Trigger en Final Fantasy VI. De aandacht voor detail in de omgevingen en de ontwerpen van de personages is indrukwekkend en weet succesvol de essentie van retro gaming vast te leggen. Het is een heerlijk gezicht voor elke fan van het genre.
Het gevechtssysteem in Lost Sphear put ook inspiratie uit klassieke RPG's en maakt gebruik van een turn-based systeem dat bekend zal zijn bij fans van het genre. Spelers kunnen strategisch hun personages op een raster positioneren tijdens gevechten, wat een extra laag diepte toevoegt aan de gameplay. Daarnaast introduceert het spel de Vulcosuits-mechaniek, waarmee personages tijdelijk kunnen transformeren in krachtige mechs tijdens gevechten. Deze functie voegt een unieke twist toe aan de gevechten, maar helaas wordt het repetitief en mist het innovatie naarmate het spel vordert.
Terwijl de nostalgische elementen van Lost Sphear prijzenswaardig zijn, schiet het spel tekort op het gebied van verhaalvertelling en karakterontwikkeling. Het plot, met als focus een jongeman genaamd Kanata die zijn gewiste thuis moet herstellen, begint veelbelovend. Echter, het verhaal mist diepgang en slaagt er niet in spelers volledig onder te dompelen in zijn wereld. Karakters, hoewel visueel aantrekkelijk, missen betekenisvolle ontwikkeling, waardoor het moeilijk is om een emotionele band met hen te vormen. Dit gebrek aan betrokkenheid belemmert uiteindelijk de algehele ervaring.
Bovendien slaagt de soundtrack er niet in om de memorabele melodieën van klassieke RPG's na te bootsen en een blijvende indruk achter te laten. De muziek voelt eerder afgeleid dan vernieuwend, en slaagt er niet in de betoverende deuntjes vast te leggen die retro gaming definieerden.
Al met al biedt Lost Sphear voor de Switch, hoewel het pronkt met een nostalgische kunststijl en bekende gevechtsmechanismen, geen werkelijk meeslepende RPG-ervaring. Hoewel het de die-hard retro enthousiastelingen die op een nostalgische reis willen gaan misschien zal aanspreken, schiet het spel tekort op het gebied van verhaalvertelling, karakterontwikkeling en innovatieve gameplay. Hoewel het spel spelers misschien doet denken aan geliefde klassiekers, slaagt het er uiteindelijk niet in de magie vast te leggen die die games tijdloos maakte. Als je op zoek bent naar een werkelijk meeslepende retro-geïnspireerde RPG, is het misschien het beste om andere opties te verkennen.
