In het rijk van de klassieke retro gaming, waar zwaarden kletterden, monsters ronddwaalden en epische queesten wachtten, verscheen een ambitieuze titel genaamd Lord of Arcana voor de PSP. Ontwikkeld door Access Games en uitgegeven door het alom geprezen Square Enix, was dit spel bedoeld om in te spelen op het nostalgische gevoel van gamers die verlangen naar een vervlogen tijdperk. Helaas slaagt het er niet volledig in de magie vast te leggen die vintage games zo meeslepend maakte, hoewel het bepaalde charmante elementen bevat die doen denken aan geliefde klassiekers.
Met een bekend narratief trope neemt Lord of Arcana spelers mee op een zoektocht naar de kracht van Arcana, waarbij het lot verweven is met degene die het moet hanteren. Het concept zelf is niet baanbrekend, maar het dient als een solide basis voor het avontuur dat voor ons ligt. Het is echter binnen de uitvoering dat dit spel tekortschiet.
Visueel laat Lord of Arcana de capaciteiten van de PSP zien, met levendige en gedetailleerde omgevingen. Van weelderige bossen tot onheilspellende kerkers, het spel biedt een visueel feest voor de ogen. Toch doet het weinig om zich te onderscheiden tussen zijn concurrenten, en blijft het vasthouden aan het vastgestelde esthetische aspect van het genre. Het is een gemiste kans om echt de nostalgische aantrekkingskracht te omarmen en een visuele ervaring te bieden die teruggrijpt naar de gouden tijd van retro gaming.
De gevechtsmechanica, hoewel bruikbaar, mist de verfijning en diepgang die te vinden zijn in de klassieke titels die Lord of Arcana inspireerden. Het bevechten van vijanden voelt voldoende bevredigend aan, met een verscheidenheid aan wapens om uit te kiezen en flitsende speciale bewegingen om los te laten. Echter, het ontbreken van strategische diepgang en de repetitieve aard van de gevechten belemmeren het algehele plezier. Het is alsof het spel probeert om de iconische gevechtssystemen uit het verleden na te bootsen, maar er niet in slaagt om hun essentie vast te leggen.
Eén aspect van Lord of Arcana dat er wel in slaagt om een gevoel van nostalgie op te wekken, is de muziek. De soundtrack, gecomponeerd door een gerenommeerde veteraan uit de industrie, getuigt van zijn talent en vermogen om spelers terug te brengen naar een tijd waarin pakkende deuntjes de sfeer bepaalden voor game-avonturen. Het is een glinsterende herinnering aan de kracht die muziek heeft in de wereld van gaming, en het is een van de weinige schitterende aspecten van deze anders teleurstellende ervaring.
Hoewel Lord of Arcana misschien heeft geprobeerd de geest van klassieke retro gaming vast te leggen, slaagt het er uiteindelijk niet in om aan zijn hooggestemde aspiraties te voldoen. Het is duidelijk dat de ontwikkelaars geïnspireerd waren door de grootheden die hen voorgingen, maar ze slaagden er niet in om hun essentie te kanaliseren en een werkelijk gedenkwaardige ervaring te creëren. Voor degenen die op zoek zijn naar een nostalgische trip, zullen ze vluchtige momenten van plezier vinden. Maar voor de veeleisende retro gaming-liefhebber zijn er betere keuzes beschikbaar die hen werkelijk terug zullen voeren naar de gloriedagen van het verleden.
