NieR: Automata voor PlayStation 4 is een polariserende ervaring die zowel nostalgie als frustratie oproept bij retrogamers. Als doorgewinterde retro gaming journalist ben ik verdeeld tussen het waarderen van de klassieke games waar het naar knipoogt en het bekritiseren van de repetitieve gameplay en gebrek aan originaliteit.
Eén aspect van NieR: Automata dat schittert met nostalgische briljantie is het ontwerp van de personages. Akihiko Yoshida, bekend van zijn werk voor klassieke Square Enix-titels, levert verbluffende personageontwerpen die verwijzen naar het gouden tijdperk van JRPG's. De aandacht voor detail en de unieke persoonlijkheden van elk personage brengen spelers direct terug naar de nostalgische werelden van weleer.
De soundtrack van het spel, gecomponeerd door Keiichi Okabe, intensiveert de nostalgische ervaring nog verder. Okabe's huiveringwekkende melodieën en meeslepende composities roepen emoties op die doen denken aan de iconische soundtracks van de 16-bit en 32-bit tijdperken. Deze muziekstukken stijgen op met een melancholische schoonheid die naadloos samenvloeit met de sfeer en het verhaal van het spel.
Echter, de gameplay van NieR: Automata kan niet tippen aan de briljante esthetiek. Terwijl de expertise van PlatinumGames in actiegerichte gameplay duidelijk naar voren komt, wordt de kernmechanica na verloop van tijd repetitief en oppervlakkig. Het vechtsysteem, hoewel aanvankelijk bevredigend, verandert al snel in een eentonig spel van knoppen indrukken, wat niet de strategische diepgang biedt die te zien is in klassieke retrogames.
Daarnaast voelt de wereld van het spel, hoewel visueel verbluffend, levenloos aan en ontbreekt het aan de verkenning en interactie die retro gaming zo meeslepend maakten. De omgevingen zijn prachtig vormgegeven, maar voelen vaak aan als niet meer dan achtergronden in plaats van levendige en dynamische ruimtes om te verkennen.
Desondanks slaagt NieR: Automata erin een doordacht verhaal te bieden met filosofische ondertonen die in de smaak zullen vallen bij liefhebbers van retro-verhalen. Het gelaagde verhaal en de meerdere eindes brengen eerbetoon aan de narratieve complexiteit van klassieke games en bieden een unieke en intellectueel stimulerende ervaring.
Al met al belichaamt NieR: Automata voor PlayStation 4 zowel de nostalgische charme van retro gaming als de frustraties die ermee gepaard gaan. Hoewel de verbluffende visuals, meeslepende soundtrack en intrigerende verhaallijn een eerbetoon zijn aan klassieke games, voorkomen de repetitieve gameplay en het gebrek aan originaliteit dat het de status van een klassieke retrogame bereikt. Retro gaming liefhebbers die op zoek zijn naar een verhaal dat hen raakt, kunnen troost vinden in NieR: Automata, maar degenen die op zoek zijn naar vernieuwing en diepgang in de gameplay zullen mogelijk meer willen.
