Dishonored 2, het langverwachte vervolg op het geliefde origineel, plaatst spelers in de schoenen van Corvo Attano of Emily Kaldwin, twee intrigerende protagonisten met verschillende vaardigheden en speelstijlen. Als ervaren retrogamer kan ik het niet laten om de toewijding van het spel aan keuze-gedreven gameplay te waarderen, wat doet denken aan de klassieke titels die mijn liefde voor deze kunstvorm hebben aangewakkerd.
Visueel gezien straalt Dishonored 2 een unieke charme uit, waarin een Victoriaans-geïnspireerd esthetisch ontwerp gecombineerd wordt met een vleugje steampunk. De aandacht voor detail in de omgevingen getuigt van de inzet van de ontwikkelaars om een meeslepende wereld te creëren die tot leven komt. Van de geplaveide straten van Karnaca tot de vervallen herenhuizen, elke locatie vertelt een verhaal en wekt een gevoel van nostalgie op voor de sfeer van vroeger.
Waar Dishonored 2 echt schittert, zijn de gameplaymechanismen. Als doorgewinterde retrogaming journalist is het verfrissend om een spel te zien dat spelers aanmoedigt om situaties op hun eigen manier te benaderen. Of je nu kiest voor een stealth benadering, waarbij je de schaduwen gebruikt om je vijanden geruisloos uit te schakelen, of een meer agressieve speelstijl omarmt, het spel past zich aan jouw beslissingen aan en biedt een dynamische ervaring die zich als maatwerk aanvoelt voor elke speler.
De krachten die aan onze protagonisten zijn toebedeeld, doen niet alleen denken aan klassieke games, maar zijn ook ongelooflijk bevredigend om te gebruiken. Als Corvo Attano heb je toegang tot een reeks bovennatuurlijke krachten, terwijl Emily Kaldwins unieke set vaardigheden nog meer gameplay-opties biedt. Het experimenteren met deze krachten, het vinden van creatieve manieren om obstakels te overwinnen en het uitvoeren van stealthy moorden roepen allemaal een gevoel van nostalgie op naar de vrijheid en opwinding die aanwezig waren in retro gaming-klassiekers.
Helaas heeft Dishonored 2 wel zijn gebreken, die enigszins afdoen aan wat anders een uitstekende ervaring zou zijn geweest. Het spel kampt met technische problemen, met name op het PlayStation 4 platform. Hoewel deze problemen het spel niet volledig verstoren, kunnen ze het onderdompelingsgevoel verstoren en de algehele ervaring belemmeren. Daarnaast hebben sommige spelers gemeld dat er een gebrek aan herspeelbaarheid is, omdat de keuzes die tijdens het spel worden gemaakt mogelijk niet de aangekondigde significante gevolgen hebben.
Als conclusie slaagt Dishonored 2 erin om de essentie van het klassiek gamen vast te leggen, door spelers een keuze-gedreven ervaring vol nostalgie en opwinding te bieden. De aandacht voor detail, visueel verbluffende omgevingen en bevredigende gameplaymechanismen maken het een waardevolle toevoeging aan de collectie van elke retrogaming-enthousiasteling. Ondanks enkele technische hiccups en kleine teleurstellingen op het gebied van herspeelbaarheid, blijkt Dishonored 2 een reis die de moeite waard is, en verdient het uiteindelijk een respectabele score van 4.5 van de 10.
