Als doorgewinterde retrogamer dook ik vol enthousiasme en kritisch oog in de fascinerende wereld van Beyond Good & Evil voor de PlayStation 2. Ontwikkeld door Ubisoft Montpellier en uitgegeven door Ubisoft, beloofde dit spel een unieke mix van actie, avontuur en een intrigerend verhaal. Hoewel het zeker momenten van charme en nostalgie had, wist het niet zijn volledige potentieel te bereiken.
Gelegen op de planeet Hyllis dompelt Beyond Good & Evil je meteen onder in een wereld die wordt belegerd door een meedogenloos buitenaards ras. De protagonist, Jade, een rebelse jonge onderzoeksjournalist, begint aan een queeste om de Alpha Sectie, de zogenaamde verdedigers van de planeet, te ontmaskeren voor hun duistere geheimen. Gewapend met haar camera, dai-jo staf en onwrikbare vastberadenheid, moet Jade een web van samenzweringen doorgronden en gerechtigheid herstellen voor haar volk.
Eén van de meest opvallende kenmerken van Beyond Good & Evil is het meeslepende verhaal. Het spel weet je vast te houden met zijn intrigerende plot, die langzaam de waarheid achter de onrust op de planeet onthult. Dit aspect vangt echt de essentie van klassiek verhalen vertellen in videospellen, wat doet denken aan het gouden tijdperk van gaming waarin verhalen net zo belangrijk waren als de gameplay zelf.
Wat betreft gameplay biedt Beyond Good & Evil een gevarieerde ervaring die elementen van actie, verkenning en puzzeloplossen combineert. Van stiekem langs vijanden sluipen tot intense gevechtssequenties, het spel houdt je op het puntje van je stoel. De toevoeging van puzzeloplossende elementen zorgt voor een extra laag van intellectuele stimulatie en doet denken aan de tijd van doordenkende gameplay mechanismen.
De visuals van Beyond Good & Evil, hoewel niet baanbrekend naar de huidige maatstaven, stralen een nostalgische charme uit die fans van klassieke spellen aanspreekt. De levendige en kleurrijke grafische stijl, samen met de gedetailleerde personageontwerpen, brengt spelers naar een wereld die tegelijkertijd vertrouwd en uniek aanvoelt.
Ondanks deze sterke punten ervoer ik momenten van frustratie tijdens het spelen van Beyond Good & Evil. De besturing voelde soms onhandig en onnauwkeurig aan, wat leidde tot onnodige moeilijkheden. Ook de camerahoeken konden een belemmering vormen, waarbij mijn zicht soms werd belemmerd en mijn algemene ervaring negatief werd beïnvloed.
Bovendien leek het tempo van het spel onevenwichtig, met delen die gehaast aanvoelden en andere delen die onnodig langzaam verliepen. Deze onevenwichtigheid deed af aan de anders zo meeslepende aard van de gameplay en het verhaal.
Als retrogamingjournalist met een kritisch oog zou ik Beyond Good & Evil een respectabele 4,5/10 geven. Hoewel het enkele lovenswaardige kenmerken vertoonde die doen denken aan klassieke spellen, zoals het meeslepende verhaal en de nostalgische visuals, viel het tekort op het gebied van gameplaymechanismen en tempo. Ondanks deze fouten blijft Beyond Good & Evil een opmerkelijke toevoeging aan de retro gaming canon en een bewijs van de creativiteit en ambitie van de ontwikkelaars.
