Als doorgewinterde retro gamer keek ik er naar uit om terug te keren naar de tijdloze klassieker Pac-Man met de release van de Classic NES Series: Pac-Man voor de Game Boy Advance. Nostalgie overspoelde me terwijl ik me begaf op een reis door verraderlijke doolhoven, waar ik Pac-Dots opslokte en de sinistere spoken ontweek. Deze release uit 1980 werd al snel een wereldwijd fenomeen en de opname in het Guinness Book of World Records als de meest succesvolle muntjesgedreven game ooit rechtvaardigde zijn status als een legendarische titel.
Hoewel de kans om de magie opnieuw te beleven ongetwijfeld aantrekkelijk was, kon ik niet anders dan een gevoel van teleurstelling voelen tijdens het spelen van de Game Boy Advance-versie. De graphics misten de scherpte en charme die het origineel zo iconisch maakten. De met pixels gemaakte figuren en beperkte kleurenpalet wisten me niet op dezelfde manier te boeien als de arcadegame destijds deed. Het liet me hunkeren naar de authentieke arcadegame-ervaring die ik hoopte te herbeleven.
Daarnaast bleken de besturingselementen een bron van frustratie te zijn. Het directionele pad van de Game Boy Advance bleek minder nauwkeurig dan de stevige arcadestick, waardoor mijn arme Pac-Man vaak tegen muren of vijanden botste door onbedoelde bewegingen. Deze inconsistentie haalde de soepelheid en precisie weg die ik van de originele Pac-Man ervaring had verwacht.
Hoewel ik de handigheid van het hebben van Pac-Man op een draagbaar apparaat zonder een zak vol munten waardeer, kon ik niet anders dan voelen dat deze specifieke versie tekortschiet in het recreëren van de ware essentie en nostalgische sfeer van de klassieke arcadetitel. Hoewel ik nog steeds momenten van plezier vond, werden ze helaas overschaduwd door de middelmatige graphics en onnauwkeurige besturing.
Voor retro gamers die de gouden tijd van arcadegaming willen herbeleven, zou ik aanraden op zoek te gaan naar een authentieke arcademachine of consoleversie van Pac-Man in plaats van genoegen te nemen met de Classic NES Series: Pac-Man voor de Game Boy Advance. Hoewel het misschien een vluchtige behoefte aan nostalgie bevredigt, voorkomen de matige graphics en onnauwkeurige besturing dat deze versie de ware magie van het origineel vastlegt.