Recensie:
The Legend of Alon D'ar voor de PlayStation 2 neemt spelers mee op een reis door het magische rijk Chandar, een wereld verscheurd door een catastrofale duisternis. Als retro gamers kunnen we de ambitieuze omvang van het spel waarderen en de nostalgie die het met zich meebrengt met zijn klassieke RPG-elementen. Echter, ondanks zijn potentieel, schiet het spel op verschillende aspecten tekort, wat leidt tot een algehele teleurstellende ervaring.
Ontwikkeld door Stormfront Studios en uitgegeven door Ubisoft, biedt The Legend of Alon D'ar een groots avontuur vol gevechten en mysteries om te ontrafelen. Spelers nemen de rol aan van een jonge krijger die belast is met het samenstellen van een groep helden om de oprukkende duisternis te bestrijden. Het concept is intrigerend en roept de klassieke heldenreis-trope op waar we zo van houden in retro RPG's.
Grafisch gezien doet het spel denken aan het begin van het PlayStation 2-tijdperk en roept het een gevoel van nostalgie op bij degenen die zijn opgegroeid met de console. De kleurrijke omgevingen en personageontwerpen hebben een charmante aantrekkingskracht en vangen de essentie van de klassieke RPG-esthetiek. Echter, de technische beperkingen van die tijd zijn duidelijk zichtbaar en de graphics kunnen gedateerd aanvoelen voor moderne spelers.
Helaas schieten de gameplay-mechanismen van The Legend of Alon D'ar tekort. Het gevechtssysteem, hoewel het strategische diepgang probeert te bieden, voelt log aan en mist de verfijning die te vinden is in andere RPG-titels. De gevechten kunnen repetitief en saai worden en delegeert vaak tot gedachteloos knoppenrammen in plaats van boeiende tactische besluitvorming. Dit is een gemiste kans om de magie van turn-based gevechten vast te leggen waar retro gamers vaak naar op zoek zijn.
Daarnaast wordt de labyrintische verkenning van het spel, een kenmerk van veel klassieke RPG's, frustrerender dan plezierig door slechte levelontwerp. Het gebrek aan duidelijke richting en verwarrende kaartindelingen kunnen leiden tot doelloos rondzwerven, wat afbreuk doet aan de meeslepende ervaring die retro gamers verlangen. Het is jammer dat het potentieel voor een meeslepende en avontuurlijke wereld uiteindelijk een belemmering wordt voor het algehele plezier van het spel.
Ondanks zijn gebreken slaagt The Legend of Alon D'ar erin spelers onder te dompelen in een fantasierijke wereld en een verhaal van epische proporties te vertellen. Het verhaal, hoewel niet baanbrekend volgens de normen van vandaag, vangt de essentie van klassiek RPG-vertellen, compleet met duistere geheimen en mythische legendes. Het zijn deze momenten waarin het spel schittert en spelers de kans biedt om ondergedompeld te worden in een wereld vol verwondering en intrige.
Ter conclusie, The Legend of Alon D'ar heeft zijn verdiensten als een vintage RPG-titel, maar schiet tekort in de uitvoering. Hoewel het spel een nostalgisch gevoel biedt met zijn klassieke RPG-elementen en charmante graphics, voorkomen de teleurstellende gameplay-mechanismen en frustrerende levelontwerp dat het zijn volledige potentieel bereikt. Voor retro gamers die op zoek zijn naar een waar juweeltje, voldoet deze titel mogelijk niet aan hun verwachtingen. Echter, voor degenen die snakken naar een dosis nostalgie en bereid zijn om de gebreken over het hoofd te zien, kan The Legend of Alon D'ar nog steeds een acceptabele ervaring bieden.
