In het retro-gamingrijk zijn er vaak verborgen pareltjes die ons terugbrengen naar een tijd waarin eenvoud en charme hoogtij vierden. Helaas slaagt WinX Club voor Game Boy Advance er niet in om die nostalgische essentie vast te leggen. Met een magere score van 2,5/10 weet deze titel van Rainbow Studios niet de boeiende ervaring te bieden waar doorgewinterde gamers naar op zoek zijn.
Op het eerste gezicht heeft WinX Club potentieel met zijn betoverende premisse. In de rol van Bloom, een jong meisje dat haar magische feeënkwaliteiten ontdekt, worden spelers ondergedompeld in een wereld van feeën, mode en fantasie. Het toevoegen van Blooms feeënvrienden Stella, Flora, Tecna en Musa zorgt voor een sfeer van kameraadschap en samenwerking tegen de krachten van het kwaad. Helaas verdwijnt dit potentieel al snel, omdat de gameplay er niet in slaagt spelers op een betekenisvolle manier te boeien.
Een aspect dat de teleurstelling inluidt, is het ontbreken van een uitgever voor deze titel. Een gerenommeerde uitgever duidt vaak op een zekere kwaliteit en aandacht voor detail die hier helaas ontbreekt. Het ontbreken van een toegewijde uitgever suggereert mogelijk dat dit spel overhaast is uitgebracht of dat het niet over de nodige middelen beschikte om zijn volledige potentieel te bereiken. Hierdoor voelt de algehele ervaring onderontwikkeld aan en ontbreekt het aan verfijning.
Het verhaal, gebaseerd op het eerste seizoen van The Winx Club, had een meeslepende reis moeten zijn door het magische rijk. Helaas weet het geen boeiend narratief te bieden dat spelers aanspreekt en hen betrokken houdt. In plaats daarvan voelt het plot onsamenhangend aan en ontbeert het de diepgang en complexiteit die vaak geassocieerd worden met klassieke spellen. Dit gemiste kans om spelers op emotioneel niveau te betrekken, is een teken van het algehele gebrek aan betekenis.
Men mag hopen dat het toevoegen van minigames en verzamelvoorwerpen een extra laag aan herspeelbaarheid en betrokkenheid zou toevoegen. Helaas is dit niet het geval. De variëteit aan minigames is beperkt en al snel worden ze saai en eentonig. De verzamelvoorwerpen, bedoeld om een gevoel van exploratie en ontdekking te inspireren, voelen uiteindelijk ontbreidend aan en slagen er niet in een nostalgische vreugde op te wekken.
Wat betreft de spelmechanica doen de besturingen weinig om de algehele ervaring te verbeteren. Toegankelijke besturingen die zijn ontworpen voor spelers van alle niveaus hadden een reddende genade moeten zijn, maar ze voelen onhandig en niet responsief aan. Dit gebrek aan vloeiendheid bemoeilijkt het genot dat nog uit het spel gehaald had kunnen worden.
Ondanks zijn tekortkomingen biedt WinX Club voor Game Boy Advance toch een glimp van de wereld van meidenavonturenspellen uit het verleden. Voor degenen die op zoek zijn naar een nostalgische ervaring en een herinnering aan simpelere tijden, kan deze titel enige aantrekkingskracht hebben. Desondanks maken het gebrek aan boeiende gameplay, het onderontwikkelde verhaal en de repetitieve mechanismen het moeilijk om het aan te bevelen aan iedereen behalve de meest toegewijde retro-gamingliefhebbers.
